اخراج گسترده کارگران؛ پیامد وحشتناک تورم سرکش!
رکود اقتصادی و تورم، کارفرمایان را به تعدیل نیرو و تأثیر منفی بر معیشت کارگران وامی‌دارد.
در حالی که فشار تورم، بسیاری از کارگران را ناگزیر به داشتن دو شغل کرده است، تعدیل نیرو به ابزاری رایج برای کاهش هزینه‌های کارفرمایان تبدیل شده است.
تعدیل نیروی کار؛ ابزار مدیریتی نگران‌کننده
سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران، در یادداشتی در واکنش به وضعیت تعدیل نیروی کار نوشت: در سایه فشار فزاینده اقتصادی و کمر خم کرده کارگران زیر بار تورم لجام‌گسیخته، پدیده تعدیل نیروی کار به شکلی نگران‌کننده در حال تبدیل شدن به یک ابزار مدیریتی برای کارفرمایان است. در حالی که بسیاری از خانواده‌ها برای گذران زندگی به دو شغل روی آورده‌اند و آینده‌ای مبهم در پیش روی خود می‌بینند، کارفرمایان با استفاده از بهانه‌هایی که به سختی قابل دفاع است، به دنبال کاهش هزینه‌های خود هستند.
ابهام در توجیه تعدیل‌ها؛ بی‌دفاعی کارگران
مشکل اصلی در اینجاست که کارگری که توان تأمین معاش خود و خانواده‌اش را در شرایط فعلی ندارد، در برابر تعدیلی که با «توجیهات» نامشخص صورت می‌گیرد، عملاً دستش به جایی بند نیست. دلایلی که کارفرما ارائه می‌دهد اغلب آنقدر مبهم یا مرتبط با تصمیمات داخلی است که کارگر فرصت دفاع منطقی یا اعتراض قانونی مؤثر را پیدا نمی‌کند. این امر، نه تنها معیشت خانواده‌ها را به خطر می‌اندازد، بلکه اعتماد به سیستم حمایتی را نیز از بین می‌برد.
ضرورت بازنگری در رویکرد دولت
گلپور تاکید کرد: دولت باید به جای تمرکز صرف بر آمار کلان، عمیقاً ریشه این تعدیل‌های «بهانه‌جو» را بررسی کند. این یک بحران نیروی کار نیست؛ بلکه ناتوانی کارگران در تأمین معاش در مقابل کارفرمایانی است که از هر فرصتی برای افزایش سود خود با حذف نیروی کار استفاده می‌کنند. وظیفه اصلی امروز، نه تنها بازگرداندن کارگران تعدیل شده، بلکه ایجاد سازوکارهایی است که در آن، کارفرما نتواند با بهانه‌های واهی، امنیت شغلی نیروی کار تحت تورم را به سادگی سلب کند.
