آمار واقعی سوریه بعد از رفع تحریمها/ افزایش ۱۲۲ درصدی قیمت نان
در حالیکه برخی رسانههای خارجی با هیاهوی فراوان از احتمال فعال شدن مکانیسم اسنپبک و بازگشت تحریمهای گسترده علیه ایران خبر میدهند، مرور تجربه سوریه پس از رفع تحریمها نشان میدهد این ابزار بیشتر یک سلاح رسانهای و روانی است تا یک تهدید اقتصادی واقعی.

برخلاف تصور عمومی و وعدههای رنگارنگ، برداشتن تحریمها در سوریه به جای بهبود فوری زندگی مردم، موجی از افزایش قیمتها و افت قدرت خرید به همراه داشت؛ تجربهای که نشان میدهد وابسته شدن امید اقتصادی به لغو یا تحمیل تحریمها، نتیجهای جز سرخوردگی ندارد.
آمار واقعی سوریه بعد از رفع تحریمها
بررسیهای میدانی از بازار سوریه پس از لغو تحریمها، نتایج شگفتانگیزی را نشان میدهد:
نان: از ۱,۸۰۰ لیره به ۴,۰۰۰ لیره (افزایش ۱۲۲٪)
بنزین: از ۹,۰۰۰ لیره به ۱۳,۰۰۰ لیره (افزایش ۴۴٪)
مسکن در دمشق: از ۳۰۰ میلیون لیره به ۵۰۰ میلیون لیره (افزایش ۶۶٪)
این ارقام به روشنی ثابت میکند که رفع کامل تحریمها الزاماً به بهبود معیشت منجر نمیشود؛ بلکه اگر مدیریت داخلی اقتصاد ضعیف باشد، حتی بدون تحریم هم قیمتها بالا میرود و فشار بر مردم افزایش مییابد.
چرا اسنپبک برای ایران خطر واقعی نیست؟
مقاومت آزمودهشده: اقتصاد ایران بیش از یک دهه تحت شدیدترین فشارهای تحریمی جهان بوده و توانسته انعطافپذیری کمنظیری از خود نشان دهد.
شبکه تولید و صنایع داخلی: وجود زیرساخت داخلی و تنوع تولید باعث شده شوکهای کوتاهمدت تحریم، مدیریتپذیر باشند.
تأثیر روانی بیشتر از واقعی: اسنپبک بهعنوان یک ابزار فشار، بیش از آنکه بر شاخصهای اقتصادی اثر بگذارد، برای بیثباتکردن فضای روانی جامعه طراحی شده است.
هدف واقعی از بزرگنمایی اسنپبک
رسانههای خارجی با تکرار و برجستهسازی خبر بازگشت تحریمها، در تلاشند:
احساس بیثباتی و بیاعتمادی در بازار داخلی ایجاد کنند
ارزش پول ملی را از طریق جو روانی تضعیف کنند
فشار سیاسی را بر تصمیمات داخلی افزایش دهند
در واقع، این عملیات روانی اگر با روشنگری و اطلاعرسانی دقیق مواجه نشود، میتواند بر افکار عمومی اثر بگذارد؛ حتی اگر تأثیر اقتصادی مستقیمی نداشته باشد.
مدیریت داخلی؛ کلید واقعی مقاومت اقتصادی
تجربه سوریه و ایران نشان میدهد که رفاه یا فشار اقتصادی بیشتر به کیفیت مدیریت داخلی و سیاستهای اقتصادی هوشمندانه وابسته است تا تحریمها یا لغو آنها.
ایران با تکیه بر صنایع داخلی، مسیرهای جدید تجاری، و ظرفیت تولید بومی توانسته است از فروپاشی اقتصادی جلوگیری کند؛ حتی در سالهایی که فشار خارجی در اوج بوده است.