رسوایی ورزشگاه مشهد: میلیاردها تومان پول ملت بر باد رفت؟ آیا این شهر قوانین خودش را دارد که با بقیه ایران فرق میکند؟
لغو بازی فوتبال در ورزشگاه امام رضا مشهد به دلیل محدودیتهای شورای تأمین، حضور زنان و بهانه ترافیک.
دیدار تیمهای استقلال و گلگهر که قرار بود در ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد برگزار شود، در پی مخالفت شورای تأمین استان، لغو و به مکان دیگری منتقل شد. این بازی پس از آنکه استقلال به دلیل وضعیت نامناسب چمن ورزشگاه شهر قدس، درخواست میزبانی در زمین بهتری را مطرح کرده بود و مشهد نیز موافقت اولیه خود را اعلام کرده بود، با ابلاغ شورای تأمین مواجه شد که "به دلیل ترافیک، اجازه برگزاری بازی را نمیدهیم."
لغو ناگهانی بازی و دلیل اعلامی
این تصمیم در حالی اتخاذ شد که ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد به عنوان یک مجموعه ورزشی مدرن، استاندارد و با سابقه میزبانی از رویدادهای مختلف شناخته میشود. این ورزشگاه در گذشته میزبان مسابقات متعددی بوده است؛ از جمله هفته گذشته که میزبان دیدار ابومسلم با بیش از ۲۰ هزار تماشاگر بود. همچنین، جشنها و مناسبتهای مذهبی متعددی با حضور جمعیت کثیر در این استادیوم برگزار شده که هیچ ارتباطی به فوتبال نداشته است. به همین دلیل، توجیه "ترافیک" برای لغو یک رویداد ورزشی در این محل، مورد پرسش و ابهام قرار گرفته است.
سابقه میزبانی و تناقضها در توجیهات
برخی منتقدان معتقدند که این استدلال، با توجه به پیشینه و موقعیت مکانی ورزشگاه، منطقی به نظر نمیرسد. ورزشگاه امام رضا (ع) از سالها پیش در بافت شهری مشهد ساخته شده و خیابانهای اطراف آن به یکباره پدید نیامدهاند. این وضعیت، سوالاتی را درباره تصمیمگیریهای اولیه برای جانمایی و دسترسیهای شهری مجموعه ورزشی مطرح میکند. این انتقاد مطرح شده که ساخت ورزشگاه در دل شهر، بدون برنامهریزی برای دسترسیهای ریلی و بزرگراهی، یا ناشی از بیفکری بوده یا بیاعتنایی به بدیهیات مدیریت شهری، و اکنون با یک بهانه کلیشهای نظیر "نگرانی ترافیکی" پوشش داده میشود.
ریشههای پنهان تصمیمات و "خطوط قرمز" مشهد
مشکل اصلی فراتر از ترافیک ارزیابی میشود. این دیدگاه وجود دارد که مشهد برای سالها قواعد خاص خود را در برگزاری رویدادها، نه فقط در فوتبال، بلکه در کنسرتها، برنامههای فرهنگی و تجمعات عمومی، داشته است. بسیاری از اموری که در سایر نقاط کشور عادی تلقی میشوند، در این شهر "مسئلهدار" محسوب میشوند و تصمیمات باید از فیلترهای غیررسمی و نانوشتهای عبور کنند. یکی از این "خطوط قرمز" نانوشته، موضوع حضور زنان در ورزشگاهها است که هر بار با بهانههایی نظیر امنیت، ترافیک یا "مصلحت" پنهان میشود. این رویه، به یک تناقض آزاردهنده منجر شده است: "ساختن آزاد، استفاده ممنوع".
آینده مبهم ورزشگاههای بلااستفاده
این وضعیت این سوال جدی را مطرح میکند که اگر قرار نیست بازیهای مهم در این ورزشگاه برگزار شود و هر مسابقهای با بهانهای لغو یا منتقل شود، هدف از ساخت چنین مجموعهای چیست؟ یک ورزشگاه بدون مسابقه، به فرودگاهی بدون پرواز تشبیه میشود؛ سرمایهگذاری هنگفتی شده، اما در نهایت "نمیشود" از آن استفاده کرد. این "نمیشود"، نمادی از وضعیتی است که مردم مشهد در مواجهه با عدم برگزاری کنسرتها، رویدادهای فرهنگی و مدیریت جمعیتهای بزرگ تجربه میکنند؛ در حالی که امکانات فیزیکی برای برگزاری فراهم است. منتقدان بر این باورند که شوراهای تأمین حق تصمیمگیری دارند، اما تصمیمات کلان شهری و ورزشی نباید گروگان ملاحظات مبهم و سلیقهای شوند و نمیتوان یک تیم لیگ برتری، یک سازمان ورزشی و هزاران هوادار را معطل "امروز بله، فردا نه" گذاشت.
اگر مشهد قرار است استثنا باشد و قواعد جداگانهای داشته باشد، باید این موضوع به صورت شفاف اعلام شود. در غیر این صورت، بهانههایی نظیر ترافیک برای ورزشگاهی با این سابقه، قابل قبول نخواهد بود. مسئله نه صرفاً لغو یک بازی، بلکه عدم پذیرش مسئولیت تصمیمات است: ابتدا میسازند، سپس میگویند نمیشود استفاده کرد؛ ابتدا قول میدهند، سپس بهانه میآورند. در نهایت، این سوال برای مردم بیپاسخ میماند: ورزشگاهی که قرار نیست در آن بازی شود، اصلاً چرا ساخته شد؟
