تاتنهام در سراشیبی: ناامیدی، بحران هویت و سقوطی که دیگر قابل انکار نیست!
نتایج ضعیف تاتنهام در خانه، انتقادات هواداران و تاکتیکهای توماس فرانک را زیر سوال برده است.
فصلی پر از ناامیدی برای تاتنهام؛ تاکتیکهای متزلزل و خشم هواداران گریبانگیر توماس فرانک
تاتنهام در گرداب شکست؛ نوای تلخ ویولن در استادیوم
باشگاه لندنی تاتنهام برای دومین فصل متوالی در لیگ برتر با شکست و ناامیدی دست و پنجه نرم میکند. این وضعیت که همچون سایهای شوم بر سرنوشت باشگاه سنگینی میکند، با نوای غمانگیز یک ویولن گره خورده است. درد و دل هواداران اسپرز، که با جملاتی چون «این وضعیت مرا آزار میدهد» و «دیگر نمیتوانم به استادیوم بروم» نمایان میشود، با شنیدن موسیقی ویولن، عمق تلخی به خود میگیرد. این ساز که نمادی از وسوسه و لغزش در هنر تلقی میشود، گویی روح ناامیدی را در میان هواداران تاتنهام میدمد.
آغاز امیدوارکننده، فرجام ناامیدکننده
تاتنهام فصل جاری را با امید به جام لیگ اروپا، سرمربی جدید و مدیریتی نویدبخش آغاز کرده بود. پس از دورانی طولانی و دشوار، تصور میشد طلوعی تازه در راه است. اما این خوشبینی دیری نپایید. ۲۲ شکست در لیگ و سقوط تا رتبه هفدهم، واقعیتی تلخ را پیش روی هواداران قرار داد. توماس فرانک، که با سابقه درخشان در هدایت برنتفورد به عنوان مربیای خردمند شناخته میشد، امیدهایی را برای آیندهای روشنتر زنده کرده بود.
جهنمی خانگی در وایت هارت لین
هرچند پیروزی قاطع ۳ بر صفر مقابل برنلی در ابتدای فصل نویدبخش بود، اما پس از آن، ورزشگاه تاتنهام به جهنمی خانگی تبدیل شد. از آن زمان تاکنون، تیم موفق به کسب هیچ پیروزی در خانه نشده و تنها تیم ولورهمپتون رکوردی بدتر را ثبت کرده است. این روند فاجعهبار، سایهای سنگین بر سر اسپرز انداخته است؛ تا جایی که از ماه مارس گذشته، تنها ۱۰ امتیاز در خانه کسب شده است.
زخم تازه در بازی با فولام
دیدار اخیر مقابل فولام، زخمی تازه بر پیکر واقعیت و سمی کهنه بر دل هواداران بود. دریافت دو گل در شش دقیقه ابتدایی، نشان از سردرگمی و بیبرنامگی بازیکنان داشت. اشتباهات فردی، به خصوص از سوی دروازهبان، وضعیت را وخیمتر کرد. فولام که پیش از این هیچ پیروزی خارج از خانه کسب نکرده بود، توانست اولین برد خود را در شمال لندن جشن بگیرد.
تنش میان هواداران و سرمربی
پس از بازی، اظهارات توماس فرانک مبنی بر «واکنش غیرقابل قبول هواداران» و «عدم رفتار هواداران واقعی»، آتش خشم را شعلهورتر کرد. هواداران معتقدند با خرید بلیت و حمایت، هزینه با هم بودن را میپردازند و مشکل اصلی، عدم بهبود تیم است. سه ماه است که هیچکس با رضایت از ورزشگاه خارج نشده و تماشاگران شاهد سردرگمی سرمربی و عذاب بازیکنان بودهاند.
ابهام در تاکتیکها و عدم ثبات
فرانک مدام در حال تغییر سبک بازی و ترکیب تیم است، اما هنوز نتوانسته ترکیب ایدهآل را بیابد. ستارههای فصل پیش، اکنون تفاوتی با همتیمیهای کماثر خود ندارند. فهرست مصدومان نیز همواره طولانی است، اما دیگر بهانهای قابل قبول محسوب نمیشود. سطح پایین بازی، فهمیدن شکل و هویت تیم را دشوار کرده است. بازیهای اخیر مقابل چلسی و آرسنال، به ویژه آزاردهنده بودند و نشان داد این تیم توان رقابت با مدعیان قهرمانی را ندارد.
مقایسه با گذشته و فشارهای کنونی
در سالهای اخیر، خشم هواداران متوجه دنیل لوی، رئیس باشگاه بود، اما اکنون فرانک سپر دفاعی خود را از دست داده و با خشم بیواسطه هواداران روبرو است. با وجود اینکه فرانک در برنتفورد نیز شروع سختی داشت، اما باشگاه تاتنهام انتظارات و فشارهای متفاوتی دارد. او زمان کمی برای اصلاح افکار عمومی و تیمش دارد.
چشمانداز مبهم و آیندهای تاریک
سبک بازی تاتنهام امروز چنان مبهم است که گویی از جهانی ناشناخته سرچشمه گرفته است. ترسناکتر از همه، نبود نشانهای از آیندهای روشن است. نقشه حملهها ساده است: توپ را به کودوس بدهید، شاید کاری کند. برای هواداران ناامید، تنها دلخوشی، روایت فرانک از موفقیتهای گذشتهاش است، اما باشگاه تاتنهام با باشگاههای قبلی او تفاوت اساسی دارد.
رویارویی با گذشته و تداوم نگرانیها
شب گذشته، تاتنهام به مصاف نیوکاسل رفت و در آخر هفته با گذشته خود، یعنی برنتفورد، روبرو خواهد شد. تیمی که تمام رموز مربی سابق خود را میشناسد. هیچکس تعجب نخواهد کرد اگر پس از این بازیها، باز هم صدای ویولن همراه زمزمه هواداران اسپرز باشد، به خصوص زمانی که آهنگ «پرواز زنبور عسل» به شکلی شیطانی و گوشخراش نواخته شود.
