دوومیدانی ایران در ناگویا؛ زنگ خطر یا سکوی پرتاب؟ نگاهی به دو آزمون آسیایی
استعدادهای نوظهور دوومیدانی ایران با وجود کمبود حمایت مالی، برای درخشش در بازیهای آسیایی ۲۰۲۶ و کشورهای اسلامی ۲۰۲۵ آماده میشوند.
دوومیدانی ایران در یک سال گذشته با هدف خروج از دوران رکود و نزدیکی به استانداردهای قارهای، دو رویداد مهم آسیایی و بینالمللی را پشت سر گذاشته است. این مسابقات که با هدف سنجش سطح آمادگی ورزشکاران برای بازیهای آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا برگزار شد، نه تنها به عنوان محک تواناییهای فعلی تیم ملی عمل کرد، بلکه نقاط ضعف و قوت این رشته را نیز آشکار ساخت؛ رشتهای که همواره بخشی از ظرفیت مدالآوری کاروان ورزشی ایران بوده، اما در سالهای اخیر به دلیل کمبود حمایت و تغییرات ساختاری، فاصله قابل توجهی با رقبای منطقهای یافته است.
نخستین آزمون: تورنمنت آسیایی با ترکیبی ۱۵ نفره
نخستین آزمون جدی تیم ملی دوومیدانی در خرداد ۱۴۰۴ و با اعزام ترکیبی ۱۵ نفره شامل ورزشکاران باتجربه و استعدادهای جوان به یک تورنمنت آسیایی رقم خورد. این رقابتها به عنوان اولین مسابقه رسمی پیش از ورود به چرخه آمادهسازی نهایی برای بازیهای آسیایی ناگویا، اهمیت ویژهای برای فدراسیون داشت. اگرچه عملکرد ملیپوشان بینقص نبود، اما روزنههای امید را برای آینده این رشته گشود.
درخشش مدالآوران در تورنمنت آسیایی
ریحانه مبینی در پرش طول با ثبت رکوردی تاریخی و کسب مدال طلا، چشمها را به توان بالقوهاش جلب کرد. محمدرضا طیبی نیز در پرتاب وزنه با ایستادن بر سکوی قهرمانی و کسب مدال طلا، ثبات خود را برای رقابت با بهترینهای آسیا نشان داد. علی امیریان با کسب مدال نقره در دوی ۸۰۰ متر، گامی بلند در مسیر تبدیل شدن به یک دونده مطرح آسیایی برداشت.
دومین آزمون: بازیهای کشورهای اسلامی در ریاض
کمتر از چند ماه بعد، کاروان دوومیدانی ایران در دومین آزمون مهم خود، به بازیهای کشورهای اسلامی ۲۰۲۵ در ریاض اعزام شد. این رویداد به دلیل گستردگی سطح شرکتکنندگان و نزدیکی به تقویم آمادهسازی ناگویا، اهمیت زیادی برای کادر فنی داشت. ایران با ۷ ورزشکار در این رقابتها حاضر شد و در پایان با چهار مدال به کار خود پایان داد.
مدالآوری دوباره امیریان و ظهور استعدادهای جدید
علی امیریان در دوی ۸۰۰ متر با کسب مدال طلا، گامی فراتر از گذشته برداشت. فاطمه محیطیزاده در بخش هفتگانه با ارائه عملکردی کماشتباه و کسب طلای این بخش، اهمیت سرمایهگذاری بر این ماده را یادآوری کرد. محمدرضا طیبی در پرتاب وزنه با وجود رقابت سنگین به مدال نقره دست یافت و مهسا میرزاطبیبی در پرش با نیزه مدال برنز را از آن خود کرد.
مقایسه با رقبای منطقهای؛ زنگ خطر فاصله
مقایسه نتایج به دست آمده با عملکرد ایران در دوره قبل بازیهای کشورهای اسلامی (قونیه ۲۰۲۱)، نشاندهنده دو برابر شدن مدالها است. با این حال، آمار مقایسهای با دو قدرت منطقه، ترکیه با ۱۸ مدال و ازبکستان با ۱۴ مدال، بیانگر فاصله قابل توجه دوومیدانی ایران با سطح رقابتهای پیشرو است. این اختلاف چشمگیر، زنگ خطر را برای آینده این رشته به صدا درآورده است.
چالشهای پیش رو: عمق محدود و کمبود حمایت
کیفیت مدالهای ایران بهبود یافته، اما عمق و گستره تیم ملی همچنان محدود است. نبود سیستم پایدار استعدادپروری و کمبود حمایت مالی، مسیر پیشرفت را دشوار کرده است. علاوه بر این، حواشی مربوط به برخی ملیپوشان، چالشهای فنی و روانی مهمی برای فدراسیون ایجاد کرده است.
پرسش اساسی؛ برنامه جبران فاصله تا ناگویا
با باقی ماندن کمتر از یک سال تا بازیهای آسیایی ناگویا، پرسش اصلی این است که دوومیدانی ایران چه برنامهای برای جبران این فاصله خواهد داشت؟ اگرچه ظرفیت کسب مدال و استعدادهای نوظهوری مانند امیریان و مبینی وجود دارد، اما بدون برنامهریزی دقیق و سرمایهگذاری جدی، انتظار جهش بزرگ دور از دسترس است. ناگویا نه تنها یک رقابت، بلکه آزمونی برای تعیین مسیر اصولی دوومیدانی ایران خواهد بود.
