شکست تلخ در رویای صعود؛ فوتسال ایران نیازمند انقلاب نسلی است؟

تیم ملی فوتسال زنان ایران با وجود شکست برابر ایتالیا و حذف از مرحله گروهی جام جهانی فوتسال، نمایشی قابل تحسین در نخستین دوره این رقابت‌ها ارائه داد. این تورنمنت که به میزبانی فیلیپین برگزار شد، نقطه پایانی بر حضور ایران در این دوره از جام جهانی بود، اما تلاش‌ها و قابلیت‌های شاگردان شهرزاد مظفر، نکات مثبتی را به همراه داشت که نباید نادیده گرفته شود.

گروه دشوار و محک اول در برابر قهرمان جهان

ایران در گروه D این رقابت‌ها قرار داشت؛ گروهی که حضور تیم‌های قدرتمندی چون برزیل، ایتالیا و پاناما، آن را به یکی از چالش‌برانگیزترین گروه‌های جام جهانی تبدیل کرده بود. نخستین مسابقه تیم ملی برابر برزیل، قهرمان بلامنازع فوتسال زنان جهان برگزار شد. برزیل که همواره از مدعیان اصلی قهرمانی در تورنمنت‌های بین‌المللی محسوب می‌شود و از نظر فنی، انسجام تیمی و تجربه، فاصله قابل توجهی با سایر رقبا دارد، در این دیدار با نتیجه ۴ بر ۱ ایران را شکست داد. با وجود شکست که تا حدودی قابل پیش‌بینی بود، تلاش بازیکنان ایران در بسیاری از دقایق بازی و حتی به ثمر رساندن یک گل، اتفاقی ارزشمند برای تیمی با حداقل بازی‌های تدارکاتی محسوب می‌شود.

نخستین پیروزی تاریخ در جام جهانی

در دومین مسابقه، تیم ملی ایران با ارائه بهترین نمایش خود در مرحله گروهی، موفق شد با نتیجه پرگل ۶ بر ۲ پاناما را شکست دهد و نخستین پیروزی خود در تاریخ جام جهانی فوتسال زنان را به ثبت برساند. این پیروزی علاوه بر بهبود جایگاه تیم در جدول، از نظر روانی نیز تاثیر بسزایی داشت و نشان داد که ایران، حتی با وجود محدودیت امکانات و آماده‌سازی ناقص، توانایی رقابت در سطح جهانی را داراست.

دیدار حساس برابر ایتالیا و حسرت صعود

دیدار سوم و پایانی مرحله گروهی برابر ایتالیا، مسابقه‌ای حیاتی برای صعود بود. ایران نیمه نخست را با ارائه نمایشی قدرتمند آغاز کرد و توانست از ایتالیا پیش بیفتد. اما در نهایت، تجربه بیشتر و نظم تاکتیکی تیم ایتالیا، منجر به شکست ۳ بر ۱ ایران و عدم راهیابی به مرحله بعد شد. با این حال، نمایش تیم ملی در نیمه نخست، نویدبخش پتانسیل بالایی بود که در صورت آمادگی بهتر، می‌توانست به نتایج متفاوتی منجر شود.

چالش‌های آماده‌سازی؛ ریشه‌ای که باید درمان شود

حضور در جام جهانی برای تیم ملی فوتسال زنان ایران با چالش‌های فراوانی همراه بود. فقدان برنامه‌ریزی مناسب و عدم برگزاری بازی‌های تدارکاتی کافی، از جدی‌ترین ضعف‌ها در مسیر آماده‌سازی تیم محسوب می‌شد. ایران تنها دو دیدار دوستانه در برابر روسیه برگزار کرد و عملاً بدون محک جدی وارد بزرگترین تورنمنت فوتسال زنان جهان شد، در حالی که بسیاری از تیم‌های حاضر، سال‌ها بازی‌های تدارکاتی متعددی را پشت سر گذاشته بودند.

همچنین، تغییر کادر فنی پس از جام ملت‌های آسیا، فرصت کافی برای ایجاد تحولات اساسی در تیم را فراهم نکرد. شهرزاد مظفر در مدت زمان کوتاهی هدایت تیم را بر عهده گرفت و فرصت کافی برای بازنگری کامل در ترکیب، اصلاح ساختار تیمی یا دعوت از نسل جدید بازیکنان را نداشت. این امر باعث شد تا تیم ملی نتواند پوست‌اندازی و نوسازی لازم را پیش از حضور در جام جهانی تجربه کند.

با وجود این موانع، ارائه نمایش قابل قبول و امیدوارکننده در مقاطع زیادی از رقابت‌ها، نشان‌دهنده ظرفیت بالای تیم ملی فوتسال زنان ایران است که فراتر از نتایج فعلی به نظر می‌رسد.

فراموشی دوران طلایی؛ درسی که نباید تکرار شود

نباید فراموش کرد که تیم ملی فوتسال زنان ایران در گذشته، قهرمان دو دوره پیاپی آسیا بوده است. اما پس از آن، این تیم عملاً مورد بی‌توجهی قرار گرفت و برنامه‌ریزی بلندمدت جای خود را به تصمیمات مقطعی داد. این بی‌توجهی، ابتدا منجر به از دست دادن عنوان قهرمانی آسیا و سپس فرصت صعود از مرحله گروهی جام جهانی شد. فدراسیون فوتبال باید از این تجربیات درس گرفته و رویکردی مداوم به تیم ملی داشته باشد، نه صرفاً در آستانه تورنمنت‌های مهم.

زمان تغییر نسل در تیم ملی

یکی از مهم‌ترین مسائل پس از پایان جام جهانی، موضوع تغییر نسل در تیم ملی است. ایران از نظر میانگین سنی، دومین تیم مسن رقابت‌های جام جهانی بود و ادامه این روند، مانع از پیشرفت خواهد شد. نسیمه غلامی، فرزانه توسلی، فرشته کریمی، سارا شیربیگی و نسترن مقیمی، سال‌ها برای تیم ملی زحمت کشیدند و تاریخ‌ساز شدند. اما به نظر می‌رسد دیدار برابر ایتالیا، آخرین حضور برخی از این بازیکنان در تیم ملی بوده باشد.

پایان دوران این نسل، فرصتی برای تزریق خون تازه به تیم ملی و دعوت از استعدادهای جوان‌تر است. هدف باید ساخت تیمی جدید با ترکیبی از تجربه و جوانی باشد که بتواند ایران را در بین قدرت‌های جهان نگه دارد.

آغاز فصل جدید برای تیم ملی

جام جهانی ۲۰۲۵ برای تیم ملی فوتسال زنان ایران با حذف در مرحله گروهی به پایان رسید، اما این پایان می‌تواند نقطه شروعی برای فصلی جدید باشد. ایران نشان داد که حتی در سخت‌ترین شرایط نیز توان رقابت و جنگیدن را دارد. اکنون زمان آن رسیده که فدراسیون فوتبال نگاهی ساختاری و بلندمدت به این تیم داشته باشد، سرمایه‌گذاری کند، نسل جدید را پرورش دهد و از تبدیل شدن دوران طلایی فوتسال زنان ایران به صرفاً یک خاطره جلوگیری کند. اگر برنامه‌ریزی از امروز آغاز شود، تردیدی نیست که ایران می‌تواند دوباره در آسیا و حتی جهان حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.