راملا علی: مشتی برای بقا، رویایی که تسلیم نشد!
بوکسور المپیکی و مدافع حقوق بشر، راملا علی، توانمندسازی زنان و آموزش دختران پناهنده سومالیایی را با حمایت یونیسف پیگیری می‌کند.
راملا علی، بوکسور حرفه‌ای و سفیر یونیسف، از تجربیات شخصی خود برای توانمندسازی پناهندگان و دختران سراسر جهان الهام می‌گیرد.
از سومالی تا اوج افتخار: سفری پر فراز و نشیب
راملا علی، که زندگی‌اش را وقف مبارزه کرده است، ابتدا برای بقا و سپس برای ایجاد تغییر تلاش نموده است. این ورزشکار، مدل و سفیر یونیسف، با الهام از داستان فرار خود از جنگ داخلی سومالی و صعود به رینگ المپیک، مأموریتی قدرتمند برای ارتقای وضعیت دیگران یافته است. او هم‌اکنون از پلتفرم خود برای حمایت از پناهندگان و آموزش دختران استفاده می‌کند.
تجربه پناهندگی و تولدی دوباره در ورزش
پس از کشته شدن برادرش در جنگ داخلی سومالی، راملا به همراه خانواده‌اش از این کشور گریخت. اقامت کوتاهی در کنیا، آغازگر سفر آن‌ها به لندن بود. در دوران نوجوانی، بوکس برای راملا کشف شد؛ ورزشی که در ابتدا برای افزایش اعتماد به نفس و مقابله با زورگویی آغاز شد، اما به سرعت به مسیری حرفه‌ای و الهام‌بخش تبدیل گشت.
علی در این باره می‌گوید: «من دختری جوان بودم و در مدرسه مورد زورگویی قرار می‌گرفتم. بوکس جایی بود که می‌توانستم دوستانی پیدا کنم، اعتماد به نفس کسب کنم و سالم‌تر شوم. این چیزی بود که بیش از همه دوست داشتم و به مرور به چیزی تبدیل شد که می‌خواستم در آن استاد شوم.»
تاریخ‌سازی در رینگ المپیک
صعود راملا علی به قله‌های افتخار چشمگیر بود. او با کسب عنوان‌های ملی در انگلستان و قهرمانی منطقه‌ای آفریقا در سال ۲۰۱۹، نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت. در سال ۲۰۲۰، او تاریخ‌ساز شد و به عنوان اولین بوکسور نماینده سومالی در المپیک توکیو حضور یافت و به نمادی از مقاومت و نمایندگی تبدیل شد.
او بر این باور است: «شما نمی‌توانید چیزی باشید که نمی‌بینید. اگر مردم مرا ببینند که این کار را انجام می‌دهم، شاید آن‌ها هم باور کنند که می‌توانند انجام دهند.»
بازگشت به ریشه‌ها: حمایت از پناهندگان در کنیا
در شهریور ماه امسال، علی با همراهی یونیسف و شورای پناهندگان دانمارک به کنیا بازگشت. او با حضور در جوامع نایروبی و سپس اردوگاه پناهندگان داداب، با دختران، مادران و معلمانی ملاقات کرد که با وجود کاهش کمک‌ها، برای ساختن آینده‌ای بهتر تلاش می‌کردند.
راملا علی در این باره اظهار داشت: «اگر من کنیا را ترک نکرده بودم، این وضعیت می‌توانست برای من هم رخ دهد. دیدن تلاش این زنان برای فراهم کردن فرصت برای فرزندانشان واقعاً متواضع‌کننده است.»
در یکی از برنامه‌ها در اردوگاه داداب، که به آموزش فیلم‌سازی و داستان‌سرایی به پناهندگان جوان می‌پردازد، راملا داستان خود را با دانش‌آموزان به اشتراک گذاشت. او با تأکید بر اهمیت آموزش، ابراز داشت: «برای من بسیار مهم بود که به آن‌ها بگویم آموزش چگونه زندگی من را تغییر داد. حتی در چنین محیطی، آن‌ها هنوز امیدوار و مصمم برای تحقق رویاهایشان هستند. هر رویایی اهمیت دارد.»
مبارزه برای تغییر، فراتر از رینگ
راملا علی معتقد است بازگرداندن به جامعه، بخش مرکزی هویت اوست. او از سال ۲۰۱۸ سفیر یونیسف بوده و با حضور در جوامع پناهندگان، از برنامه‌های آموزشی و برابری جنسیتی حمایت می‌کند. او همچنین یک کلوب بوکس غیرانتفاعی را اداره می‌کند که جلسات بوکس و ورزش رایگان را برای زنانی که ممکن است از ورزش محروم باشند، ارائه می‌دهد.
علی در این باره می‌گوید: «برای هر کاری که در رینگ انجام می‌دهم، می‌خواهم به خاطر کاری که خارج از آن انجام می‌دهم نیز به یاد آورده شوم. خدماتی که به دیگران ارائه می‌دهید، اجاره شما برای زندگی در این جهان است.»
امیدی که پایدار است
راملا علی با ایستادن در کشوری که زمانی او را پناه داده بود، به مسیر طی شده و کارهای باقی‌مانده اندیشید: «این سفر شخصی بود. یادآوری کرد که من زمانی در وضعیت آن‌ها بودم. و اگر داستان من بتواند حتی یک دختر جوان را امیدوار کند، ارزشش را دارد.»
از پناهنده تا الگو، از ورزشکار تا مدافع حقوق بشر، راملا علی نشان می‌دهد که قدرت واقعی تنها در پیروزی‌ها اندازه‌گیری نمی‌شود، بلکه در زندگی‌هایی است که شما در طول مسیر به آن‌ها امید می‌دهید.
