سرآمد انتخاب هوشمندانه

مرگ شوکه‌کننده اسطوره NBA: جهان بسکتبال در سوگ فرو رفت

لنی ویلکینز، اسطوره بسکتبال NBA، بازیکن، مربی، عضو تالار مشاهیر و سرمربی سابق سیاتل سوپرسونیکس و تیم المپیک.

مرگ شوکه‌کننده اسطوره NBA: جهان بسکتبال در سوگ فرو رفت

درگذشت لنی ویلکینز؛ اسطوره پرافتخار بسکتبال آمریکا

لنی ویلکینز، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ بسکتبال آمریکا و مربی صاحب‌نام NBA، روز یکشنبه در سن ۸۸ سالگی در منزل خود چشم از جهان فرو بست. ویلکینز که در دوران بازنشستگی خود عنوان «پرافتخارترین مربی تاریخ NBA» را به خود اختصاص داده بود، به عنوان یکی از معدود افرادی شناخته می‌شود که سه بار به تالار مشاهیر بسکتبال «نایس‌میث» راه یافته است؛ یک بار به عنوان بازیکن، یک بار به عنوان مربی و بار سوم به دلیل دستاوردهای چشمگیرش در عرصه المپیک.

میراثی ماندگار در دنیای بسکتبال

آدام سیلور، کمیسیونر لیگ NBA، در پیامی به مناسبت درگذشت ویلکینز اظهار داشت: «لنی ویلکینز نماینده بهترین‌های NBA بود؛ هم به عنوان بازیکن، هم مربی و هم یکی از محترم‌ترین سفیران این ورزش. دستاوردهای او در زمین بسکتبال، از جمله دو مدال طلای المپیک و یک قهرمانی NBA، تنها بخشی از میراث اوست. آنچه بیش از همه او را متمایز می‌کرد، تعهد بی‌پایانش به خدمت به جامعه، به‌ویژه شهر محبوبش سیاتل بود.»

دوران اوج حرفه‌ای ویلکینز

ویلکینز که بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ همزمان نقش بازیکن و مربی تیم سیاتل سوپرسونیکس را بر عهده داشت، این تیم را در سال ۱۹۷۹ به تنها قهرمانی تاریخش در NBA رساند. او در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا هدایت تیم ملی آمریکا را بر عهده داشت و چهار سال پیش از آن نیز به عنوان دستیار مربی در تیم رؤیایی ۱۹۹۲ بارسلونا نقش کلیدی ایفا کرد.

افتخارات فردی و تالار مشاهیر

در دوران بازی، ویلکینز طی ۱۵ فصل حضور در NBA با تیم‌های هاکس، سوپرسونیکس و کاوالیرز درخشید و ۹ بار به عنوان آل‌استار انتخاب شد. شماره ۱۹ او توسط سوپرسونیکس بازنشسته شد و در سال ۱۹۸۹ برای نخستین بار به تالار مشاهیر راه یافت. در عرصه مربیگری، او در سال ۱۹۹۴ عنوان بهترین مربی سال NBA را با آتلانتا هاکس کسب کرد و تیم‌های تورنتو رپتورز و نیویورک نیکس را نیز به مرحله پلی‌آف رساند. ویلکینز در مجموع بیش از هر مربی دیگری در تاریخ NBA روی نیمکت نشست و در سال ۲۰۲۱ به عنوان یکی از ۱۵ مربی برتر تاریخ لیگ انتخاب شد. او در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۹ به ترتیب برای دستاوردهای مربیگری و المپیکی‌اش دوباره وارد تالار مشاهیر شد و در سال ۲۰۰۶ نیز به تالار مشاهیر بسکتبال کالج پیوست.

ارسال نظر