تکواندو مردان در اوج، بانوان در گرداب! تدبیر جدید کی می‌رسد؟
تکواندو ایران در المپیک پاریس، قهرمانی جهان ووشی، ووشو، هادی ساعی، تیم ملی بانوان، مدال‌آوری، پشتوانه‌سازی، بازی‌های آسیایی و جام جهانی تکواندو.
ورزش اول المپیک ایران در آستانه رقابت‌های جهانی؛ از درخشش پاریس تا ناکامی در ووشی
پس از نتایج خیره‌کننده تیم ملی تکواندو در المپیک ۲۰۲۵ پاریس، رقابت‌های قهرمانی جهان در ووشی چین در حالی به پایان رسید که این رشته با ارزیابی‌های متفاوتی روبرو شد. درخشش چهار ملی‌پوش در پاریس، انتظارات را از تکواندو ایران به سطحی بی‌سابقه رساند، اما نتایج در مسابقات جهانی، نیاز به بازنگری در نقاط ضعف را آشکار ساخت.
سطح توقعات پس از درخشش المپیک
نتایج درخشان در المپیک پاریس، که طی آن هر چهار نماینده ایران موفق به کسب مدال شدند، سطح توقعات را در میان اهالی ورزش و علاقه‌مندان به این رشته به طور چشمگیری افزایش داد. این موفقیت‌ها باعث شد تا انتظار تکرار چنین درخششی در رقابت‌های قهرمانی جهان که به میزبانی چین برگزار شد، در میان باشد. با این حال، حتی نایب قهرمانی پس از هشت سال، نتوانست این خلاء انتظارات را به طور کامل پر کند.
انتقادات متوجه تیم بانوان؛ هشداری برای فدراسیون
اگرچه انتقادات بیشتر متوجه نتایج تیم ملی تکواندو بانوان بود، اما این نتایج به عنوان هشداری جدی برای مسئولان فدراسیون تلقی شد. شناسایی و رفع نقاط ضعف برای بازگرداندن تیم‌های ملی به اوج، مسئولیتی است که بر دوش هادی ساعی، پرافتخارترین ورزشکار ایران در المپیک، قرار دارد. این امر مستلزم رفع برخی ایرادات اساسی است.
بازگشت هادی ساعی به تکواندو؛ شرایط و چالش‌ها
هادی ساعی در تاریخ ۱۵ دی سال ۱۴۰۰، در شرایطی سکان هدایت فدراسیون تکواندو را بر عهده گرفت که این رشته مدال‌آور، از روزهای اوج خود فاصله گرفته بود و در مسابقات جهانی و المپیک نتایج قابل توجهی کسب نکرده بود. در دوره پیش از حضور وی، تکواندو ایران در مسابقات جهانی ۲۰۱۷ سوم شد و در سال ۲۰۱۹ روی سکو نرفت. همچنین در المپیک توکیو، هیچ مدالی کسب نشد.
فراموشی سازندگی و تلاش برای پشتوانه‌سازی
در چنین شرایطی، اولویت هادی ساعی بر پشتوانه‌سازی و تربیت ورزشکارانی قرار گرفت که بتوانند افتخارات گذشته را تکرار کنند. تلاش برای استفاده از مربیان سازنده و فراهم کردن شرایط برای کشف استعدادهای بیشتر، در دستور کار قرار گرفت.
اولین قهرمانی تاریخی بانوان در آسیا
در ماه‌های ابتدایی حضور رئیس جدید فدراسیون، تیم ملی بانوان برای اولین بار در تاریخ، در مسابقات قهرمانی آسیا که به میزبانی کره جنوبی برگزار شد، به مقام قهرمانی دست یافت. هرچند این موفقیت تاریخی بود، اما مشخص شد که این رشته هنوز با چالش‌های ساختاری در بخش‌های مختلف مواجه است.
ناکامی‌های پیاپی و تشدید انتقادات
تغییرات مدیریتی در فدراسیون، با حواشی متعددی همراه بود. نتایج ضعیف در مسابقات مکزیک، که با حذف تمام ملی‌پوشان در بخش بانوان و کسب سه مدال برنز در بخش پسران همراه شد، انتقادات را به شدت افزایش داد. هرچند کسب مدال طلای ناهید کیانی در مسابقات باکو، مرهمی بر این ناکامی‌ها بود.
سرمایه‌گذاری در تیم‌های پایه؛ ثمره تلاش‌ها
فدراسیون تکواندو برای تضمین آینده این رشته، سرمایه‌گذاری قابل توجهی را بر روی تیم‌های پایه آغاز کرد. این رویکرد منجر به کسب عناوین قهرمانی و نایب قهرمانی جهان و آسیا توسط رده‌های سنی نونهالان و نوجوانان شد. نزدیک به یکصد مربی در این بخش به کار گرفته شدند که رقمی کم‌سابقه محسوب می‌شود.
اوج انتقادات؛ به خاطر نداشتن مدال طلا در بازی‌های آسیایی
با وجود روند رو به رشد، بدون کسب مدال طلا در بازی‌های آسیایی دوره گذشته، انتقادات از فدراسیون به اوج خود رسید. کسب ۸ مدال نقره و برنز، نتوانست عطش مدال طلای جامعه ورزشی را فرو بنشاند و انتقادات از عملکرد فدراسیون شدت گرفت.
نگرانی برای المپیک پاریس؛ تلاش برای جبران
با بالا گرفتن انتقادات، فدراسیون تمرکز خود را بر موفقیت در المپیک ۲۰۲۴ پاریس قرار داد. در این دوره، تنها ناهید کیانی موفق به کسب سهمیه المپیک شده بود، اما با تلاش‌های بیشتر، تیم ایران توانست با چهار سهمیه در این رقابت‌ها حضور یابد و امید به جبران ناکامی‌های گذشته در دل‌ها زنده شد.
قهرمانی در آسیا؛ روحیه‌ای برای المپیک
در فاصله سه ماه مانده به المپیک پاریس، تیم ملی مردان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا عنوان قهرمانی را کسب کرد. همچنین، در جام جهانی نیز به مقام قهرمانی دست یافت تا آمادگی و امیدواری‌ها برای موفقیت در پاریس به اوج خود برسد.
نتایج درخشان و کم‌نظیر در المپیک پاریس
تکواندو ایران در المپیک پاریس، موفق به ثبت یکی از ماندگارترین نتایج تاریخ ورزش ایران شد. تیم چهار نفره تکواندو با کسب یک مدال طلا، دو نقره و یک برنز، عنوان موفق‌ترین رشته ورزشی حاضر در این دوره از بازی‌ها را از آن خود کرد.
اتفاقات پس از المپیک؛ عدم محک ملی‌پوشان
موفقیت در المپیک، تاثیرات مثبت فراوانی داشت، اما اتفاقات پس از آن، شرایط را برای ملی‌پوشان تغییر داد. لغو حضور در مسابقات دانشجویان جهان و عدم امکان شرکت در رقابت‌های بین‌المللی دیگر به دلیل تحولات منطقه‌ای، باعث شد تا ملی‌پوشان با کمترین آمادگی و بدون محک جدی، راهی مسابقات قهرمانی جهان در ووشی چین شوند.
ترکیب کامل و امید به تکرار موفقیت
با حضور هر چهار ملی‌پوش المپیکی در ترکیب تیم‌های ملی مردان و بانوان، توقع از تکواندو ایران برای تکرار موفقیت المپیک در مسابقات قهرمانی جهان بالا بود. ترکیب ۷ نفره بانوان و ۸ نفره آقایان، نویدبخش درخشش مجدد بود.
حذف المپیکی‌ها و نایب قهرمانی پس از ۸ سال
حذف هر چهار ورزشکار المپیکی، آغازگر ناامیدی بود. با این حال، کسب یک مدال طلا، یک نقره و یک برنز، اوضاع را بهبود بخشید و مهم‌تر از همه، تیم ملی ایران پس از هشت سال، موفق به کسب عنوان نایب قهرمانی جهان شد.
ارزش نایب قهرمانی جهان
اهمیت نایب قهرمانی جهان زمانی روشن می‌شود که سطح فنی رقابت‌ها را در نظر بگیریم. حضور نزدیک به ۱۰۰۰ تکواندوکار از ۱۷۹ کشور، ایستادن بر سکوی دوم را ارزشمند می‌سازد. کره جنوبی، تنها با یک مدال بیشتر، قهرمان شد و شش کشور دیگر نیز با یک مدال طلا در رده‌های بعدی قرار گرفتند.
نتایج ضعیف تیم بانوان؛ تشدید انتقادات
در حالی که تیم ملی مردان موفق به کسب عنوان نایب قهرمانی جهان شد، تیم ملی بانوان با هدایت مهروز ساعی، نتوانست انتظارات را برآورده کند و با نتایج ضعیف به کار خود پایان داد. انتقادات از عملکرد وی به اوج رسید.
مهروز ساعی؛ از مدال‌آوری تا سرمربیگری
مهروز ساعی، ملی‌پوش سابق و مدال‌آور آسیا، از ابتدای سال ۱۴۰۱ در کادر فنی تیم ملی بانوان حضور داشت و در موفقیت‌ها و ناکامی‌های اخیر سهیم بوده است. وی در مسابقات قهرمانی آسیا، قهرمانی تیم ملی بانوان در جام جهانی و همچنین در لیگ برتر، سابقه موفقی داشته است. اما در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۵ چین، به عنوان سرمربی نتوانست نتایج مطلوبی کسب کند.
خواهر رئیس بودن؛ تبعات و فشارها
انتقادات تند از عملکرد تیم ملی تکواندو بانوان، بیش از همه متوجه مهروز ساعی، خواهر رئیس فدراسیون، بود. این نسبت خانوادگی، حجم انتقادات را افزایش داد و رئیس فدراسیون را تحت فشار قرار داد تا در مورد ادامه همکاری با خواهرش تصمیم‌گیری کند. سرنوشت آینده سرمربیگری تیم ملی بانوان همچنان نامشخص است.
