رفیق بی‌اعصاب حامد بهداد از دیشب همه را بلاک می‌کند
روز گذشته تصمیم بر این شد که فیلم "علت مرگ: نامعلوم" در رقابت با فیلم خبرساز اکتای براهنی یعنی "پیرپسر" به اسکار برود. تصمیمی که انگار آقای کارگردان را به شدت عصبانی کرده و طبق شنیده‌ها او هیچ انتقادی را هم برنمی‌تابد.
روز گذشته تصمیم بر این شد که فیلم "علت مرگ: نامعلوم" در رقابت با فیلم خبرساز اکتای براهنی یعنی "پیرپسر" به اسکار برود. تصمیمی که انگار آقای کارگردان را به شدت عصبانی کرده و طبق شنیده‌ها او هیچ انتقادی را هم برنمی‌تابد.
مسئله اینجاست که پیرپسر یک حسن پورشیرازی درخشان دارد و او یک‌تنه فیلم را به جایی رسانده که هم در اکران غیررسمی در جشنواره و هم اکران عمومی فیلم با اقبال عمومی همراه شد. اما این قسم رفتارهای براهنی‌گونه اکتای انگار بیشتر از همه به اثر تحسین شده او ضربه می‌زند.
در کنار همه این حواشی، نباید فراموش کرد که فضای سینمای ایران همواره با تنش‌های مشابه همراه بوده. انتخاب نماینده ایران برای اسکار معمولا با اعتراض‌هایی از سوی فیلمسازانی مواجه می‌شود که خود را شایسته‌تر می‌دانند. با این حال، تفاوت اصلی در نحوه مدیریت واکنش‌هاست. برخی کارگردانان ترجیح می‌دهند سکوت کنند و با اثر بعدی‌شان پاسخ دهند، اما براهنی - که اتفاقا مورد حمایت حامد بهداد هم هست - با واکنش‌های هیجانی خود نه‌تنها افکار عمومی بلکه فضای سینما را هم در موقعیت حساسی قرار داده است.
از زاویه دیگر، بازی حسن پورشیرازی در پیرپسر همچنان برگ برنده‌ای است که می‌تواند در حافظه مخاطبان بماند، حتی اگر فیلم مسیر اسکار را طی نکند. البته شاید پیرپسر بعدها در اکران جهانی با موفقیت‌های بزرگ‌تری همراه شود. بنابراین احتمال دارد فیلم در آینده راه خود را بیابد. کاش اکتای براهنی که ۴ سال برای اکران فیلمش صبر کرده بود چند ماه دیگر هم دندان روی جگر می‌گذاشت و اجازه می‌داد باز هم کیفیت فیلمش به جای او زبان گشاید.
اکتای خان! جلیلی هم به پزشکیان تبریک گفت
صالح تسبیحی، گرافیست و نویسنده در این باب نوشته: اوکتای براهنی در اینستاگرام خود به انتخاب فیلم دیگری غیر از پیرپسر برای اسکار تاخته و هرکه به این رفتار زننده انتقاد می‌کند بلاک می‌شود.جلیلی هم به پزشکیان برد انتخابات را تبریک گفت! آیا او فردا رویش می‌شود درچشم اهل هنر نگاه کند؟ فکر می‌کنم این رفتار تهاجمی آموخته شده در حال و هوای روشنفکران دهه‌های چهل و پنجاه باشه. سخنگو اما ناشنوا، برتری طلب، و سهم خواه. رفتاری طلبکارانه که در "بعضی" از اونها عادی بود و دیگران مجبور به تحمل.
