فاجعه ملی: حذف ارز ترجیحی، بیماران را به خاک سیاه می‌نشاند؟!

حذف ارز ترجیحی علاوه بر اینکه فشار مضاعفی بر بیماران وارد می‌کند، تولیدکنندگان دارویی را نیز به دلیل عدم تطابق میان هزینه‌های واقعی و قیمت‌گذاری دستوری با چالش‌های جدی مواجه ساخته است.

فشار دوگانه بر صنعت و مصرف‌کننده

بر اساس گزارش‌ها، سیاست حذف ارز ترجیحی به طور مستقیم بر بخش تولید دارو تأثیر گذاشته است. تولیدکنندگان مواد اولیه مورد نیاز خود را با نرخ ارز آزاد یا نیمایی تهیه می‌کنند که به مراتب گران‌تر از نرخ ترجیحی سابق است. این در حالی است که مکانیسم قیمت‌گذاری دستوری در حوزه دارو، به آن‌ها اجازه نمی‌دهد تا افزایش هزینه‌های تولید را به طور کامل در قیمت نهایی محصولات خود لحاظ کنند و این امر حاشیه سود آن‌ها را به شدت کاهش داده و پایداری تولید را با تهدید روبرو می‌کند.

بیماران؛ بزرگترین متضرر

اگرچه تولیدکنندگان نیز قربانی این سیاست محسوب می‌شوند، اما در نهایت، بار اصلی ناشی از حذف ارز ترجیحی بر دوش بیماران، به ویژه افراد نیازمند به داروهای خاص و گران‌قیمت، قرار می‌گیرد. با افزایش هزینه‌های تولید و در صورت تعدیل نشدن قیمت‌گذاری، احتمال افزایش قیمت دارو در بازار مصرف وجود دارد که این موضوع می‌تواند دسترسی به داروهای ضروری را برای قشر وسیعی از جامعه دشوارتر کرده و سلامت عمومی را به خطر اندازد.