اسارت ۳۴ ساله تمام شد؛ اما آزادی این آزاده فلسطینی در حسرت دیدار مادر تلخ است!
اسرائیل در ازای آزادی مشروط اسرای فلسطینی در کرانه باختری، با تبعید آنها به مصر مخالفت کرد.
شادی و اندوه در کرانه باختری؛ آزادی مشروط، طعم تلخ غربت را بر کام خانواده‌ها شیرین کرد
پس از تحمل سه دهه فراق، صدای هلهله و شادمانی از خانه خانواده «آل بیوض» در روستای مزرعه غربی، غرب رام‌الله، به گوش رسید. حابس بیوض، یکی از آزادگان فلسطینی که اخیراً در چارچوب توافق تبادل اسرا از زندان‌های رژیم صهیونیستی آزاد شده بود، پس از ۳۴ سال به آغوش خانواده بازگشت.
آزادی تلخ؛ تبعید به سرزمین بیگانه
با این حال، این آزادی با طعم اندوه همراه بود. حابس بیوض، یکی از ۱۵۴ آزاده فلسطینی بود که رهایی‌اش از زندان‌های اسرائیل مشروط به تبعید به خارج از سرزمین فلسطین شد. او به همراه سایر هم‌رزمانش پس از آزادی، مستقیماً به قاهره، پایتخت مصر، تبعید شد. این سیاست، شادمانی خانواده‌ها را نیمه‌کاره گذاشت و سایه غربت را بر جشن آزادی انداخت.
مادر: پاداش صبرمان را دیدیم
«انتصار بیوض»، مادر حابس، با وجود دوری فرزندش، از آزادی او ابراز خوشحالی عمیقی کرد. او گفت: «خدا را شکر که پاداش صبر و بردباری ما را داد و باعث آزادی حابس و دوستانش شد. امیدوارم روزی فرا برسد که آزادی نصیب سایر اسرا شود که همچنان خانواده‌هایشان چشم انتظار پایان این فراق و دوری هستند.» او با توکل به خدا، آزادی فرزندش را گشایشی از تاریکی به سوی نور دانست.
آزاده: دلتنگ آغوش خانواده
حابس بیوض، آزاده تبعید شده به مصر، هرچند احساسات آزادی‌اش را وصف‌ناپذیر خواند، اما تاکید کرد که آرزوی اصلی‌اش بازگشت فوری به خانه و در آغوش گرفتن مادر، برادر و خواهرانش بود. او افزود: «اولین خواسته ما بازگشت به خانه‌مان بود. وقتی نتوانیم به خانه خودمان بازگردیم، بقیه گزینه‌ها و راه‌ها یکی است و فرقی به حال ما ندارد.» وی همچنین به وضعیت اسف‌بار اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی اشاره کرد و ابراز نگرانی از وضعیت خانواده‌اش نمود.
خواهر: دلتنگی آتشین
«امتیاز بیوض»، خواهر حابس، که از دلتنگی وصف‌ناپذیر برای برادرش سخن می‌گفت، اعلام کرد که برای دیدار او حتی حاضر است با سینه خیز خود را به قاهره برساند. او با چشمانی اشکبار گفت: «دیگر نمی‌توانم بیش از این صبر و تحمل کنم، مدت‌هاست او را ندیده‌ام؛ دلم آتش گرفته، دیگر نمی‌توانم فراقش را تحمل کنم. من برادرم را می‌خواهم... دوست دارم با برادرم زندگی کنم، به خدا این حق من است.»
سیاست مجازات جمعی؛ سایه غربت بر شادی‌ها
خانواده بیوض، تنها یکی از ده‌ها خانواده فلسطینی هستند که به دلیل رؤیای دیدار فرزندان آزاد شده‌شان، از سوی رژیم اشغالگر از سفر به خارج از اراضی فلسطین محروم و مجازات شده‌اند. این سیاست مجازات جمعی، حتی در لحظات شادی فلسطینی‌ها نیز سایه انداخته و آزادی را به غربتی جدید و خانه را به زندانی باز مبدل کرده است.
