آخرین نفس‌های مادر در انتظار آزاده فلسطینی؛ ۳۴ سال اسارت، یک حسرت ناتمام
تبادل اسرا بین رژیم صهیونیستی و فلسطینیان منجر به آزادی اسرا و بازگشت آنها به خانواده‌هایشان در رام‌الله و مصر شد.
پس از ۳۴ سال انتظار، صدای شادمانی از خانه خانواده «آل بیوض» در روستای مزرعه غربی، واقع در غرب رام‌الله، به آسمان برخاست. حابس بیوض، یکی از اسرای فلسطینی است که اخیراً در چارچوب توافق تبادل اسرا از زندان‌های رژیم صهیونیستی آزاد شده است.
دوری اجباری پس از آزادی
این خانه فلسطینی سه دهه چشم انتظار بازگشت فرزند خود بود، اما سرنوشت برای حابس و ۱۴۹ آزاده دیگر، تبعید به خارج از سرزمین فلسطین را رقم زد. این جوانان مبارز فلسطینی پس از آزادی، مستقیماً به قاهره مصر تبعید شدند تا کامِ خانواده‌هایشان از شادیِ آزادیِ فرزندانشان، با تلخیِ دوریِ اجباری عجین شود.
مادر آزاده: پاداش صبر و بردباری
«انتصار بیوض»، مادر حابس، با وجود دلتنگی، از آزادی فرزندش پس از سه دهه اسارت ابراز خرسندی عمیق می‌کند. او می‌گوید: «خدا را شکر که پاداش صبر و بردباری ما را داد و باعث آزادی حابس و دوستانش شد. امیدوارم روزی فرا برسد که آزادی نصیب سایر اسرایی شود که همچنان خانواده‌هایشان چشم انتظار پایان این فراق و دوری است.» او با توکل به خدا، آزادی فرزندش را گشایشی از تاریکی به سوی نور می‌داند.
آزاده تبعیدی: آرزوی آغوش مادر
حابس بیوض، آزاده تبعید شده به مصر، با وجود ناتوانی در بیان کامل احساساتش، تاکید دارد که تنها آرزویش پس از آزادی، بازگشت فوری به آغوش خانواده بوده است. او بیان می‌کند: «اولین خواسته ما بازگشت به خانه‌مان بود. وقتی نتوانیم به خانه خودمان بازگردیم، بقیه گزینه‌ها و راه‌ها یکی است و فرقی به حال ما ندارد.» حابس همچنین از وضعیت اسف‌بار اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی خبر داده و نگرانی خود را نسبت به سلامتی اعضای خانواده‌اش ابراز می‌دارد.
خواهر آزاده: آتشی در دل
«امتیاز بیوض»، خواهر حابس، با چشمانی اشکبار از دلتنگی وصف‌ناپذیر خود برای برادرش می‌گوید. او ابراز می‌دارد: «دیگر نمی‌توانم بیش از این صبر و تحمل کنم، مدت‌هاست او را ندیده‌ام؛ دلم آتش گرفته، دیگر نمی‌توانم فراقش را تحمل کنم. من برادرم را می‌خواهم... دوست دارم با برادرم زندگی کنم، به خدا این حق من است.»
سیاست مجازات جمعی
خانواده بیوض، تنها یکی از ده‌ها خانواده فلسطینی هستند که رژیم اشغالگر با محروم کردن آنها از سفر به خارج از اراضی فلسطین، آنها را هدف مجازات دسته‌جمعی قرار داده است. این سیاست، حتی در شادی‌های فلسطینیان نیز سایه افکنده و آزادی را به غربتی جدید و خانه را به زندانی باز مبدل ساخته است.
